İran’da devam eden protesto gösterilerinde toplumun farklı kesimlerinden insanlar sokağa çıkmış ancak söyledikleri ve videolarıyla kamuoyunu yönlendirenler; sporcular, sinemacılar ve müzisyenler olmuştur.

İran’da göçün en yüksek olduğu dönemler, büyük siyasi çalkantılar sonrası olurken yakın vadede göçün en fazla yaşandığı dönemlerden biri, 2009 protestoları sonrası yaşanmıştır.

Din adamlarının ülkenin en ücra köyüne kadar ulaşabilme gücüne ve yapısına sahip olması, kitleleri harekete geçirme konusunda onlar için büyük bir fırsat olmuştur.

Ademiyet, tarihyazımı hakkındaki düşüncelerini, Meşrutiyet’in toplumsal ve entelektüel tarihine ilişkin yaptığı araştırmalarda uygulamıştır.

Ferdid’in ortaya koyduğu düşünceler, önemli bir tarihsel sorunu çözme yönünde ciddi bir arayış çabasıdır.

Sınır kaçakçılığına orantısız şiddetle müdahale edilmesi ile son dönemde artan siyasal baskıların bileşimi, ayaklanmanın zeminini oluşturmuştur.

2004 ve 2020 Meclis Seçimleri radikallerin dönüşünü sağlamakla birlikte siyasal sistemin meşruiyetinin sorgulanmasını da beraberinde getirmiştir.

İran'da toplumun talepleri siyasal ve manevi otoritelere karşı toplumsal hareketlere dönüşerek "öteki" aktörleri işaret edebilmektedir.

Toplumsal hareketlerin internet erişimi ile ilişkisi İran iç güvenlik doktrininde bir adaptasyon zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır.

İran elindeki askerî kozları kullanmaya başlasa da ABD henüz buna askerî bir karşılık vermedi.

İran’da yaşanan derin ekonomik kriz, sosyo-politik hoşnutsuzluklar ve iç siyasetteki gerilimler İran’ın siyasi ve sosyal alanda kırılgan bir iklime çekilmesine neden olmaktadır.

1979 Devrimi ve sonraki yıllarda öğrenci faaliyetlerinin hız kazanmasıyla bu faaliyetleri bastırmak için yeni yöntemler devreye sokulmuştur.