ایران طی یک سال گذشته به طریقی دشوار فهمید که از بازدارندگی نظامی لازم در برابر آمریکا –بر خلاف ادعاهای سلیمانی- برخوردار نیست.

سال ٢٠٢٠ که به دلیل پاندمی جهانی و بحرانهای اقتصادی ناشی از آن برای همه جهان وحشتناک بود، به عنوان سالی پر از خاطرات تلخ در خاطره ایرانیان باقی خواهد ماند.

در صورت ارزیابی مثبت از برنامه هایی که ترکیه برای عراق ارائه کرده و نیز در صورت اجتناب از بحرانهای سیاسی ساختگی، هیچ مانعی در مقابل آنکارا برای ایجاد روابط نزدیک با بغداد وجود ندارد.

مصاحبه جواد ظریف با یکی از شبکه های افغانستان نشان می دهد که ایران به رغم تمامی انتقادها، در پی آن است که کارت فاطمیون را به عنوان ابزاری مهم در سیاست افغانستان نگه دارد.

تصویر «ترک رقیب» به عنوان یک کلیشه فرهنگی/اجتماعی در ایران، دارای ریشه های بسیار کهنی است، اما در عین حال موضوع بکری است که نیاز به تحقیقات علمی و تخصصی دارد.

طبق برخی ارزیابی ‌ها، ظریف از طریق مخالفت با رئیس جمهور ترکیه، به برخی قدرتهای مخالف ترکیه و در رأس آنها حکومت بایدن پیام ارسال کرده و از واشنگتن انتظار حمایت در روند انتخابات آینده را دارد.

با توجه به اینکه اینترنت و فضای مجازی از نظر حاکمیت به عنوان اصلی ترین خطر امنیتی قلمداد می شود، اعدام روح الله زم را می توان به نوعی تهدید و ارعاب فعالان رسانه ای مخالف دانست.

به نظر می رسد عرصه سیاست داخلی ایران نیز به اندازه سیاست خارجی اش، سالی پرتلاطم پیش رو خواهد داشت.

طرفداران ایران در حشد شعبی نگران از دست دادن مشروعیت خود هستند ولذا تقسیم حشد به دو جریان عتبات و ولایی را یک پروژه آمریکایی-اسرائیلی برای متلاشی ساختن حشد می خوانند.

ایران با سوء استفاده از شرایط سخت معیشتی، در تلاش برای ایجاد یک پایگاه مردمی برای خود از طریق گسترش تشیع در میان مردم سوریه است.

جمهوری اسلامی اگرچه حمایت از برخی کشورهای منطقه را با پوشش ایدئولوژیک توجیه می کند، ولی در واقع اهدافی فراتر از مسائل ایدئولوژیک دنبال می کند.

اسرائیل امیدوار است تا ایران در بحبوحه این وقایع، طی واکنشی عجولانه و در نتیجه اشتباه محاسباتی، آغازگر یک جنگ بزرگ منطقه‌ ای باشد.