İran İslam Cumhuriyeti, kuruluşundan bu yana rejimin bekasını hedef alan ABD menşeli tehditleri bertaraf etmek ve bölgesel çıkar ve nüfuzunu korumak ve genişletmek hedefiyle güvenlik merkezli bir dış politika izlemiştir. Bu dış politika, ABD ile İran arasında askerî güç farkının kabulünden yola çıkmakta ve iki ülke arasında doğrudan bir askerî çatışmanın yaşanmasına mahal vermemeye dayanmaktadır. Bununla birlikte Tahran, ABD’ye karşı etkili bir caydırıcı güç oluşturmak için hem dış politikada hem de askerî alanda geleneksel olmayan, asimetrik stratejiler geliştirmiştir. Bu strateji doğrultusunda Tahran, örgütlediği vekil güçler aracılığıyla sınır ötesinde çıkar alanları oluşturmuş, nüfuzunu genişletmiş ve söz konusu vekil güçleriyle kendi güvenliğini tehdit eden unsurlarla asimetrik bir savaş yürütmüştür.